Nowe szanse

,,Otrzymanie drugiej szansy w życiu to jedno. Wykorzystanie jej i uczynienie życia lepszym-oto sztuka."

Rock Rodan

Nasze życie jest pełne szans. Potrafimy dostrzec tylko niektóre z nich. Są to te najbardziej patetyczny, powierzone nam w zaufaniu czy miłości. Doceniamy je dopiero wtedy, gdy rozumiemy co zrobiliśmy.

Są to bardzo ważne momenty w naszym życiu. One nas ukierunkowują.

Nie potrafimy jednak dostrzec drugiej strony tego medalu. Nie jest ona wykonana ze złoto - ale z kurzu codziennego dnia. Składają się na nią wszystkie małe,a nawet malutkie szansy jakie dostajemy od losu. Spotykamy się z nimi codziennie, kiedy przyjaciel, przechodzi bez słowa obok naszych grymasów, bibliotekarka odracza nam kare za spóźniony termin, a kasjer w sklepie cierpliwie czeka na wydłubywane przez nas z portfela grosiki.
Te malutkie szanse tworzą jedną wielką, ogromną okazje - nazywamy ją pospolicie ŻYCIEM.
Rzucamy się na szyje przyjacielowi, chłopakowi, dziewczynie w podziękowaniach za przebaczenia, a tak naprawdę nie umiemy docenić największego daru jaki mamy.
Gdy w stajemy rano marudzimy na ciemne niebo, zimną pogodę i pędzący czas.
Powinniśmy wstać, podziękować Matce Naturze za gwiazdy, za słońce , które właśnie ogrzewa czyjeś radosne twarze ma drugiej półkuli i obiecać sobie : ,,Dzisiejszy dzień będzie najlepszym z moich dni". Następnie wystarczy zrobić wszystko co w naszej mocy, aby ten dzień rzeczywiście był najlepszym.
Powinniśmy to powtarzać od poniedziałku do piątku, od soboty do niedzieli, od grudnia do stycznia, od zimy do jesieni...

Strata, każdej choćby najmniejszej szansy okropnie boli.

Człowiek jest już tak skonstruowany, że nie potrafi docenić tego czego nie zniszczył.
Nie marnujmy naszych możliwości - dbajmy o nie , aż zakwitną.

Ofiarując komuś od nowa nasze zaufanie, obdarowujemy tak naprawdę siebie. Nawet jeśli czasem wcześniej tak bardzo boli - musimy wytrwać. Nie tylko dla tej osoby, dla naszej miłości, przyjaźni, zaufania - ale przede wszystkim dla nas samych. Każda nowa szansa - to nowe drzwi, które otwieramy przed światem i na świat.

Dziś dałam komuś nową szanse. Ofiarowałam tym również sobie okazje na nowe spojrzenie na tą osobę.
Ciesze się, że to zrobiłam. Jutro, kiedy wstanę będę mogła powiedzieć sobie : Oto nowy dzień - nowe życie - nowa okazja - dziś możemy zacząć od początku.
Mimo to w moim sercu zalękła się obawa, strach przed tym, że ta szansa nie będzie wystarczająca.

Co się stanie kiedy znowu będę musiała wybierać? Czy będę wstanie po raz kolejny zaufać, przebaczyć?

Czy on ją doceni...